Laatste weken Tamale en het reizen door Ghana

Het is alweer even geleden dat mijn laatste verslag online is gekomen. Inmiddels ben ik ook alweer thuis en druk bezig met het uitzoeken van alle foto's en een dagboek aan het samenstellen over mijn mooie periode in Ghana.
Toch wil ik jullie nog even vertellen over mijn laatste weken in Ghana, er is namelijk nog een hoop gebeurd..

Allereerst waarom ik geen verslagen meer online heb geplaatst. Ik werd hier helemaal gek van, om het via mijn telefoon te doen. Elke keer als ik een verslag had getypt, was het op wonderbaarlijke wijze weer verdwenen. En al die kleine toetsjes op een telefoon is ook niks.

Mijn laatste verslag was onder andere over mijn laatste werkdagen in het weeshuis en ons onvergetelijke avontuur in natuurpark Mole.

Maandag ben ik begonnen op mijn nieuwe werkplek, de Kidz Active school. Ik was hier al een keer geweest om de school te bekijken en kennis te maken met de docenten die daar werken. Dit heb ik maandag nog een keer opnieuw gekregen, maar dan samen met Harm, die ook op school komt werken. In eerste instantie wilde ik op de Crèche gaan werken, maar daar stond Mandy al, dus zou het waarschijnlijk een van de twee kleuterklassen worden. Na een korte rondleiding op school en een informatiepraatje van Sylvester, ben ik naar KG1 gegaan. Deze klas grenst aan de crèche vast en er zit ook een deur tussen de twee klaslokalen. De lerares van deze klas was Madan Victoria, een zwangere vrouw. Op het oog zag ze er aardig en leuk voor de kinderen uit. Dit bleek zij ook te zijn. Ze betrok mij meteen in alles wat ze deed. Ik mocht beginnen met werk van kinderen na te kijken en zij heeft mij verteld wat ze de rest van de week wilde doen. De examens komen eraan, dus dat betekend dat deze gemaakt moesten worden. Dat mocht ik doen. Alles tekenen en met de hand uitwerken. In eerste instantie met potlood, maar later kregen wij alles terug het moest met pen, anders was het niet zichtbaar met kopiëren.

Het weekend hebben wij eigenlijk niet zo heel veel gedaan. Het was het eerste weekend van Sandra en we zijn lekker bij het Swad wat wezen eten voordat wij naar de markt toe gingen om stoffen te kopen. Een mooie stof gevonden, wit met roze en blauw. Mandy was helemaal los gegaan op deze markt. Die heeft stof gekocht waar volgens mijn wel 6 jurken van zijn gemaakt. Het waren wel allemaal hele mooie stoffen.

Zondags rond het middaguur zijn Mandy, Iris en ik met de kinderen uit Mandy haar gastgezin naar het zwembad gegaan. Het water was redelijk vies, maar wel lekker verkoelend. Helaas was er geen lekkere ligweide of andere plek om lekker in de zon te liggen, dus zaten we op plastic stoeltjes met onze benen vooruit. Alles was ook veel te warm. De stenen waren zelfs te warm om je voeten op te leggen. Na, wat zal het zijn een uurtje denk ik, zijn wij een plekje in de schaduw op gaan zoeken. Het zonnetje werd toch te warm. Hier erachter komen dat we alledrie wel een klein beetje verbrand waren. De zonnebrand moet je ook opsmeren voordat je de zon in gaat en niet als je er al een tijdje in zit.

Maandag, er stond weer een nieuwe werkweek voor de boeg. Ik voelde het al meteen met uit bed komen. Er zat iets niet goed. En dat bleek ook zo te zijn, mijn hele benen stonden strak en waren knal en knal rood. Zondag aan het zwembad toch goed verbrand.
Weer een nieuwe dag in de klas bij Madam Victoria. Het was weer gezellig en leuk. De kinderen gingen verder met hetgeen waar wij mee geeindigd waren die week daarvoor.
Om half 1 was de klas afgelopen en ben ik naar het computerlokaal gegaan om samen met Mandy, Sandra te gaan helpen examens typen. Tot mijn opluchting vond ik dit eigenlijk helemaal niet erg om te doen. Dit heb ik dan ook de rest van de week gedaan. Voor alle klassen moesten de examens uitgewerkt worden en voor de JHS moest er per vak een examen getypt worden.

We hadden lang weekend, van vrijdag tot maandag. Het paas weekend. Vrijdag, goede vrijdag zijn mijn vlechten uit mijn haar gegaan. Samen met Iris en Mandy hebben wij dit gedaan. Iris haar vlechten ook eruit gehaald. Halverwege bedacht, volgens mijn, Mandy dat het veel sneller zou gaan als we de vlechten voor de helft af zouden knippen, dit was ook waar. Met pak weg een half uurtje waren alle vlechten eruit en liepen wij met een poedelkop rond. Snel de haren wassen en uitborstelen. De haren vielen met bosjes van mijn hoofd af. Voor mijn gevoel was het een wonder dat ik niet kaal geworden was.
Zondag, eerste paas dag. Met de meest goede bedoelingen op weg naar de kerk voor een paas dienst. Alleen deze kerk nooit gevonden, dus maar genoten van ons dubbele ontbijt, en daarna naar de lodge gegaan om uit te zoeken wat Iris en ik tijdens onze rondreis wilde zien en wat wij het volgende weekend in Kumasi allemaal wilde zien en doen. Rond een uur of 1 vertrokken naar het Wooden, samen met Harm om hier met zijn 3e te genieten van een lunche. Althans dat wat de bedoeling. Alles wat wij wilde hebben was ongeveer op. Eerst hadden ze geen pasta. Toen waren er geen pizza bodems meer. Dus maar een broodje bestelt met Kalkoen en kaas. Deze was op zich wel lekker, maar het vulde niet echt, helaas.
Maandag, tweede paasdag. Wij zijn een tas wezen maken. Of nouja, vooral toegekeken hoe onze tas gemaakt werd. We hebben natuurlijk ook zelf wel dingen gedaan, maar het meeste werk werd uit handen genomen door de mevrouw die deze workshop gaf. Het naaien op een naaimachine van Ghana is ook wel een vak apart. Je hebt geen pendaal waarmee je de naald op en neer laat gaan, maar dit doe je door middel van een wiel die je rond draait met je rechter hand. Met je linker hand zorg je ervoor dat de stof recht onder de naald blijft liggen, zodat je naad niet helemaal scheef gaat lopen. Nadat deze tas klaar was, ben ik samen met Iris naar de supermarkt gegaan om haarverf te kopen. Dat uitgegroeide rode haar kapsel zag er ook niet meer uit. Mandy en Iris samen mijn haar geverfd. In eerste instantie zag het er nog redelijk goed uit, maar na twee dagen was het alweer helemaal vaal geworden en wat het eigenlijk net alsof het nooit geverfd was.

Een nieuwe week op school, weer een week om examens te typen. Gelukkig waren het er niet zo heel veel meer, en dacht ik hier zo mee klaar te zijn. Helaas gaan dingen niet altijd volgens de planning in Ghana en kwam er telkens toch nog een examen bij. Donderdag, net voordat wij weg zouden gaan kwam er nog een docente naar mij toe met een examen. De headmaster had haar naar mij toe gestuurd want ik was het examenmeisje. Nou ook leuk als je daaronder bekent staat. Ik heb tegen haar gezegd dat ik met alle liefde een examen voor haar wil typen, maar dat het vrijdag gedaan wordt pas, omdat ik nu graag naar huis wilde. Dat was prima, zij zou mij vrijdag op school opzoeken en dan kon ik het examen gaan typen.
Maar natuurlijk moest er weer iemand roet in het eten gooien. Bash had bedacht om in plaats van 12 uur 's middags naar Kumasi te vertrekken als smorgens om 9 uur te vertrekken. Kan allemaal hier blijft. Een telefoontje en het is geregeld, wij hoefden niet te werken.

Vrijdagochtend, ik stond nog alleen met een handdoek om mij heen, moest mijn tas nog inpakken en het was ook pas half 9. Belt Bash mij op, dat hij nu bij Mandy en Iris was en onderweg naar mij toe was. Of ik al klaar was. Uhhhhhh....... Jahoor, bijna. Snel van alles gepakt en in mijn tas gestopt en snel kleren aan getrokken. Gelukkig had ik alles wel al klaar liggen.
Daar kwam die aanrijden, met een witte bus waar wel 10 man in paste. Ik ging lekker voorin zitten, alle ruimte en geen Ghanees of wie dat ook die naast mij kwam zitten. Wij zouden namelijk mensen oppikken die ook naar Kumasi moesten, hiermee konden wij geld verdienen. Nouja en wie wil dat nou niet, geld verdienen door alleen maar in de auto te zitten. Of het nou echt verdienen was weet ik ook niet, deze mensen hebben gewoon een deel van de tank betaald en dat is ook altijd mooi meegenomen natuurlijk. De busrit naar Kumasi was lang, op gegeven moment wist ik gewoon niet meer hoe ik moest gaan zitten. Achterstevoren dan maar, dan kon ik gezellig met die andere praten. Nee was het ook niet meer. Benen optrekken, benen op het dashbordkastje. Ik wist niet meer waar ik het zoeken moest. Kwamen we in Kumasi ook nog in de drukte terecht, de auto werd alleen maar warmer en we konden nergens een hotel vinden. Uiteindelijk rond een uur of 7 denk ik een hotel gevonden, kamers verdeeld en eerst op zoek gegaan naar eten. Ergens een klein, maar schattig restaurantje gevonden waar ze gelukkig normaal eten hadden ook. Dat houd in, Kip met patat en sla. Het was prima te eten. Rond een uur of 10 denk ik, lekker het bed in, nadat we gedoucht en tanden hadden gepoetst. Alles stond eigenlijk naar het zweet. Het was dan ook erg warm in de bus, dat we allemaal zijn gaan zweten. Het bed delen met Mandy, is te doen zou je denken. Voor mij wel ja, Mandy had iets minder plezier. Niet dat ze volgens mijn slecht geslapen heeft daardoor, maar ik pik nog wel is alle dekens of alle ruimte in. Gewoon terugtrekken of terug duwen en alles is weer goed.
Zaterdag hadden we een drukke dag voor de boeg, via de grootste markt van Ghana zijn wij naar de culturele markt gelopen. Deze viel eigenlijk wel mee hoe groot het was. Na een ontbijtje hier, een kijkje genomen in de winkeltjes. De meeste dingen hadden ze eigenlijk ook bij ons wel op de markt, maar natuurlijk waren er wel verschillende dingen. Het was wel een mooie markt, het deed mij ergens wel een beetje denken aan China, door de manier hoe het gebouwd was.
Na de markt zijn wij terug gegaan naar ons hotel, de auto op gehaald en naar het chiefs paleis gegaan. Hier hebben wij eerst een introductie filmpje gezien en daarna een rondleiding door het paleis. Ik vond het wel interessant, maar doordat ik behoefde had aan iets te eten en te drinken was af en toe mijn concentratie ergens anders. Ook had ik behoefde aan frisse lucht. Het was boven in het paleis heel erg benauwd. Er waren geen ramen of iets anders waar frisse lucht door naar binnen kwam. Het was wel heel interessant om te zien hoe deze mensen leven.
Na de rondleiding zijn wij richting de vlindertuin gaan rijden. Onderweg ergens gestopt voor lunch, wat zoals gewoonlijk weer bestond uit een bakje met rijst, sla en kip. Verder naar de vlindertuin, alleen de receptie waar je je inschrijft was al heel mooi. Hier stonden twee bakken met allerlei verschillende soorten opgezette vlinders, een bak met 4 verschillende kevers en hele mooie muurschilderingen van bloemen. Helaas door het weer maar een korte rondleiding gehad en eigenlijk ook geen vlinders gezien. We hebben informatie gekregen over 4 verschillende bomen, dit intereseerde mij eigenlijk niet zo heel veel, ik wilde gewoon vlinders zien. Toen begon het ook nog is onwijs te regenen.. Ook dat nog. Met de bus snel terug, voor je het weet kan je niet meer over de wegen hier. Zijn allemaal oranje zandwegen voordat je op de verharde hoofdweg uit komt. Hier stond ook alles stil en vast door de regen. Zodra het echt goed begint te regenen staat ook heel Ghana op zijn kop.
's Avonds op zoek gegaan naar een cocktailbar, volgens onze recetionist van het hotel moest er een in Hotel the Golden Tulip zitten, maar dit hotel nooit gevonden. Ergens anders wel een hotel met lounge bar gevonden. Nouja deze lounge bar niet gezien, maar wel een restaurant waar wij lekker konden eten. En natuurlijk ook een borreltje konden drinken. Voor 1.25 hadden wij twee malibu met cola. Het is toch niet te geloven..
Zondag bij tijds weer opgestaan, op straat ergens brood met ei gekocht, naar de busplaats gegaan, weer een paar mensen opgepikt en terug naar Tamale gereden. Moet ik eerlijk bekennen dat ik het grootste deel van de terugreis geslapen heb. Ik was best wel moe. Bash heeft ons afgezet bij het Wooden, daar hebben wij avond gegeten en daarna lekker naar de gastgezinnen terug gegaan en naar bed gegaan.

Een nieuwe werkweek, woensdag zouden de examens beginnen dus maandag en dinsdag was niet echt les geven, dit wisten de kinderen zelf ook. Alleen nog een beetje herhalen en voornamelijk spelen, nouja dat was in mijn klas dan. Woensdag de eerste examens, als het niet volledig of goed was ingevuld moesten de kinderen het verbeteren of verder afmaken. Wanneer deze klaar waren mochten zij pauze gaan houden tot een uur of 12/half 1, dan stopte de school ermee. Donderdag en vrijdag waren er ook examens.

Het weekend zijn wij weer op stap geweest, dit keer stond Hand in Hand en de apenopvang op het schema. Met een andere auto dan vorige keer kwam Bash ons ophalen rond een uur of 6. Op weg richting Hand in Hand. Rond een uur of 10 kwamen we daar aan en om 11 uur aten we dan eindelijk ons ontbijt. Bij Hand in Hand werden wij vriendelijk en vrolijk ontvangen door de bewoners daar. Die allemaal bestaan uit mensen met een beperking. Het was mooi om te zien hoe zij daar die kinderen opvang bieden, voor dag en nacht. Hoe zij om gaan met deze kinderen en wat zij er allemaal mee doen. Dat wij aankwamen waren ze met een groep kinderen aan het voetballen, je zag bij de meeste wel meteen dat er een beperking zat. Er liep een meisje rond met een zwarte helm op haar hoofd, een kindje zat in het doel, deze kon niet lopen en staan, maar door op zijn eigen manier keeper te zijn, kon hij toch mee doen aan de activiteit. Vanaf het moment dat wij de auto uit stapte kwamen er allemaal kinderen op ons af om te knuffelen. Echt onwijs schattig! Ik heb onwijs genoten van de kinderen en omgeving daar. Ze werden ook nog is gestimmuleert om dingen te doen. Er was een jongen die had een kunstwinkeltje en voor zijn deur zat een meisje wol tot draad te weven.
's Middags rond een uur of 1 begonnen ze met activiteiten, muziek maken en dansen stond op het programma. Een meisje met het syndroom van down, heeft ons, samen met nog een paar andere, een rondleiding gegeven over het terrein. Het verbaasden mij hoeveel van deze kinderen nog redelijk goed Engels spreken.
Wat ik wel confronterend vond om te zien, was een meisje/vrouw die geen benen en armen had. Zij had alleen maar een romp en een hoofd, terwijl alle andere kinderen in het zwembad lagen, ongeacht of deze uberhaupt wel konden staan of lopen, zat zij in een gewone huishoudemmer met water.
Zondag zijn we 's morgens wezen ontbijten en vertrokken naar het apencentrum. Sandra had nog bijna de sleutel van ons huisje mee genomen. Het was dat zij nog in haar zak voelde, anders waren wij nu eigenaar geweest van een huisje in Hand in Hand.
Bij het apencentrum kregen we een rondleiding door een deel van een bos, waar apen liepen. Zij hadden hier twee apen, de Mona monkeys en black and White monkeys. De Mona monkeys hebben we van dichtbij gezien, deze stonden te vechten voor onze voeten. Ze kwamen op elkaars teratorium. De black en White monkeys hebben we alleen van veraf in een boom gezien. Dit was wel jammer, maar dit zijn "verlegen" apen. Die blijven liever op afstand.
Omdat het nog redelijk vroeg was, hebben wij besloten nog een keer bij de watervallen rond te gaan. Iris en ik waren hier wel al geweest, maar Mandy en Sandra nog niet. Ik vond er eigenlijk dit keer niet zo heel veel aan. Het was niet zulk heel lekker weer, alweer.

Maandag tot woensdag was het nog examen week, mijn klas heeft alleen Maandag en dinsdag nog examens gemaakt, toen waren ze klaar. Woensdag en donderdag moesten zij nog wel gewoon naar school, maar is er niks meer van onderwijs geweest.
Woensdagmiddag met Mandy en Sylvester de stad in geweest om boeken voor de school te kopen en speelgoed voor de crèche. Mandy had samen met familie en vrienden een leuk bedrag ingezameld. Hier waren wij echt de hele middag aan kwijt. Van de ene boekenwinkel naar de ander, en dan weer door naar een ander. En uiteindelijk hadden zij ergens de boeken die wij moesten hebben, nouja de meeste dan. Toen nog ongeveer even de hele speelgoed afdeling van de Melcom leeg gekocht
Donderdag hebben de beste 5 kinderen uit de klas een prijsje gekregen. Technisch gezien eigenlijk helemaal geen goed iets, maar voor de kinderen die iets wonnen was het leuk. Helaas waren er deze dag maar weinig kinderen op school. Mandy heeft haar speelgoed uitgedeeld aan de kinderen.
Vrijdag is de vakantie begonnen. Het was de bedoeling dat we de kinderen van 8 tot 10 les zouden geven. Nou dit schoot bij vooral Mandy even verkeerd. De kinderen hebben vakantie, dan ga je ze toch geen les geven. Toen hoorde we dat muziek of creatief bezig zijn ook een vorm van lesgeven was, dus hebben wij mooie hartjes met de kinderen gemaakt. Het moest er alleen nog even inkomen dat ze het ook mee naar huis mochten nemen in plaats van de hartjes weer in te leveren.

Vrijdagavond zijn wij wezen stappen, voor het eerst sinds in ik Ghana ben lekker op stap geweest. Eerst naar een dakterras ergens, twee smirnoff gedronken en samen met Heleen weg gesniekt, met een fles drank en elkaar onze geheimen verteld, dat later iedereen wist, mijn geheim dan. Terug naar boven gegaan, naar de rest en de rekening betaald. Beneden kwamen wij op het idee om naar het tankstation te gaan, want wij hadden honger. Deze was echter al dicht, dus dan maar bij een vrouw koekjes gekocht. Deze in een gulle bui veel teveel betaald, omdat wij geen zin hadden in al het kleingeld. Opweg terug naar de plek waar wij de andere achter hadden gelaten, kwamen we Bash tegen, de andere waren al in de taxi naar ons onderweg. Er paste er nog een bij en de ander moest achterop de brommer mee. Ik meteen achterop de brommer springen, voel ik opeens hoe er iemand achter mij komt zitten, Heleen ook op de brommer, nouja dan maar samen. Moet ook kunnen. In Ghana kan namelijk alles.
Aangekomen bij mikies, hier zouden we de rest van de nacht blijven. Eerst eten bestellen en naar de WC. Mandy mist een opstapje, waardoor haar slipper dubbel komt te staan en verliest haar evenwicht. Iedereen lachen natuurlijk, maar zij had er wel een dikke enkel aan over gehouden. Na het eten van de pizza en het drinken van ons drankje nog een keer naar de wc en daarna naar binnen om een dansje te wagen. Het duurde niet lang, of ook ik had kennis gemaakt met de grond. Hoe het nou precies ging weet ik niet meer, maar ik weet wel dat ik voor de neus gevallen ben van twee mensen die dit eigenlijk niet hoefden te zien. Ach hoort er ook allemaal bij. Na een leuke gezellige avond terug naar huis en lekker naar bed.
Zaterdag eigenlijk niet veel gedaan, naar de lodge geweest en in het zonnetje gelegen net als zondag eigenlijk.

Maandag op school was het vakantie, dat betekende dus weer knutselen met de kinderen. Sandra had grote vellen met kleurplaten meegenomen en dit hebben wij samen met de kinderen gedaan. Omdat het in Nederland Koningsdag was, leek het ons leuk om toch ook iets hieraan te doen. Samen met de kinderen hebben wij toen oranje kroontjes gemaakt en hier een foto van gemaakt.
De dinsdag duurde naar mijn idee eigenlijk veel te lang. Ik voelde me niet helemaal fit, was vooral heel erg moe. Nog wel na het werk samen met Mandy even de stad in geweest, maar dat was ook niet voor lang. Wat fruit gekocht en Mandy haar laatste inkopen. Fruit bij de lodge opgegeten als lunch en eigenlijk heb ik de rest van de middag op een bank liggen slapen. 's Avonds met eten hadden we patat met een lekkere kipspies, maar het smaakte allemaal niet. Ik voelde me hondsberoerd. Ik had het koud, terwijl ik al met een doek om mij heen zat. Ik was moe en had hoofdpijn. Bash maakte nog een opmerking van: Malaria is on the corner. Maar dat vatte ik niet heel serieus op. Na het toetje heeft Sylvester mij dan ook meteen naar huis gebracht en voorgesteld om een test te gaan doen woensdag. Dit vond ik eigenlijk allemaal niet nodig en dacht na een nacht goed slapen wel weer fit te zijn. Dit was helaas niet zo.
Woensdag werd ik wakker met weer een gigantische hoofdpijn en wilde ik alleen maar slapen. Snel tegen Bash en Sylvester gezegd dat ik mij nog steeds niet goed voelde, en met Sylvester afgesproken dat als het 's middags nog zo was wij langs een dokter zouden gaan voor een Malaria test. Het ging eigenlijk wel weer wat beter 's middags, maar opaandringen van verschillende personen toch maar naar het labaratorium geweest voor een test. Dit was maar goed ook, want het bleek toch malaria te zijn. Medicijnen opgehaald en toen heeft Sylvester mij weer thuis gebracht. Nog even op de fiets naar de supermarkt geweest en toen thuis weer mijn bed in gegaan. Avondeten smaakte mij ook helemaal niet.
Donderdag toch maar naar het werk gegaan, ik dacht dat kan allemaal wel en ik heb ook geen zin om weer een dag thuis te zitten, achteraf had ik hier wel een beetje spijt van. Heb op school ook alleen maar op een stoel gezeten eigenlijk, ik was veel te moe om iets te doen. 's Middags op kantoor languit op de bank gelegen, ik had geen honger geen zin om iets te eten of iets te doen. We hadden het nog even over de begrafenis van de moeder van Albert de kok gehad, ik was van plan om hier heen te gaan, en wilde dit nog steeds. Ookal voelde ik mij niet helemaal fit. Hier bracht Sylvester twijfel in. Hij kwam even bij me zitten en zag dat het nog steeds niet goed ging. Hij raadde mij eigenlijk af om naar Kumasi te gaan voor de begrafenis. Steeds meer mensen zeiden dat tegen mij. Ook een vriendin vanuit Nederland. Die zegt je moet gewoon rust nemen. Uiteindelijk toch maar besloten niet mee te gaan, maar wel Mandy wegbrengen naar het vliegveld vrijdag.
Vrijdagochtend stonden Sylvester en Mandy dan ook om kwart voor 6 ongeveer voor mijn deur met de taxi om naar het vliegveld te gaan. Even wachten tot zij was ingecheckt en wij zijn weer verder gegaan. Een klein rondje over het vliegveld, even kijken hoe het er aan toe was met het internationale vliegveld wat zij aan het bouwen zijn.
De rest van de dag eigenlijk alleen maar geslapen, af en toe wakker geworden om even iets te drinken of te eten, maar voor de rest van de dag lekker in bed gebleven. 's Avonds na het eten nog een goed gesprek gehad met mijn hostmoeder en toen weer gaan slapen.
Zaterdag ook ongeveer de hele ochtend geslapen en toen was ik het zat. 'S middags ben ik even naar de stad heen en weer geweest, maar eigenlijk was dit nog teveel gevraagd voor mijn lichaam. Ik stond te trillen op mijn benen toen ik terug kwam. Toch maar goed dat ik niet naar Kumasi gegaan ben uiteindelijk.
Zondag naar de lodge geweest, de verhalen over de begrafenis aangehoord en voor de rest lekker niks gedaan. Nog een beetje uitrusten.

Maandag, nog steeds vakantie, toch maar weer naar school geweest. Samen met Sandra bedacht wat wij met de kinderen zouden gaan doen. Wat dit was weet ik eigenlijk al niet eens meer, zo goed was ik erbij met mijn gedachten. Ik voelde mij nog steeds niet helemaal fit.
Dinsdag daarom ook weer thuis gebleven. Eigenlijk de rest van de week hoofdpijn gehouden, maar het ging op en neer dus wel gewoon naar school geweest.

En dit weekend was het eindelijk zover, ik werd 21. Zaterdag de stad in geweest om spullen voor pannenkoeken te maken te halen en nog stof gekocht om twee rokken te laten maken. Toen Esmee en ik de deur uitliepen lagen er twee koeienpoten buiten. Onee, dit zullen we toch niet gaan eten he vanavond. We hebben er met zn alle een gezellig dagje van gemaakt in de stad. Toen wij terug kwamen uit de stad, wilde die vrouw weten wat wij hadden gekocht, en toen we naar innen liepen zagen we tot onze grote schrik de koeienpoten opeens in de keuken liggen.... help...
Vanuit mijn kamer kon ik die vrouw horen hakken dus ik Esmee halen en gingen wij uit maar raam kijken wat zij nou aan het doen was. Opeesn roept ze ons buiten en kijken we buiten hoe zij een koeienpoot in stukken aan het hakken is. Ik kreeg nog een stuk bot tegen mijn been aan ook. Pakte dit met mijn handen op en meteen stonken mijn handen een uur in de wind. Gelukkig zouden ze dit zondag eten, wanneer wij er niet waren en kregen wij 'savonds gewoon baby rice.

Zondag was ik dan echt jarig. Ik kwam 's morgens mijn kamer uit en daar stond Esmee, zij had balonnen aan mijn deur gehangen. Zo voelde ik mij toch nog een beetje jarig. Rond een uur of 9 samen met Iris naar haar school gegaan, om de schildpad af te schilderen en de kasten te schilderen. Daarna eten gehaald bij het voetbalstadion en terug gefiets naar de lodge om daar de rest van de middag te blijven. Daar even ene paar slingers en ballonnen opgehangen en met Harm en Heleen 's middags ergens een stokje vlees gaan halen. Deze smaakte mij echter helemaal niet, omdat er pindapoeder op zat. Jakkes. Beginnen met pannenkoeken beslag maken, samen met Iris en Heleen, dit was een gedoe zeg. Geen melk, dus water erdoor, kan prima, alleen worden ze dan dus niet bruin. Wij hadden witte pannenkoeken. Lepel nutella er doorheen geroerd om te kijken of hij hierdoor bruiner zou worden, nee helaas niet. Toch, ondanks dat ze net als ons salaminga's waren, waren ze wel lekker! Die gekkerd hebben nog voor me gezongen en hadden een cadeautje. Onwijs lief. Ondanks dat ik niet thuis bij mij vrienden of familie was, voelde ik mij tussen mijn vrienden in Ghana toch echt wel jarig.

Maandag was ik alweer niet lekker. Weer hele erge hoofdpijn, dit was al de tweede week. Gaat toch ergens niet goed. Bash maakte er elke keer maar grapjes over, maar ik kon wel janken van de pijn in mn hoofd. Was er echt helemaal klaar mee. Tot Lotte en Iris hem hadden verteld dat ik echt hoofdpijn had en daar iets aan gedaan moest worden, toen zijn wij naar de apotheek gegaan voor pijnstillers. Ik achterop bij Bash en iris op de fiets ernaast, omdat zij zondag door een bij was gestoken. Zwaardere pijnstillers gekregen, en naar huis gegaan. Ik had niet het idee dat het iets werkte en dat heb ik ook aan Bash door gegeven dat hij vroeg hoe het ging.
Dinsdag dan ook naar het ziekenhuis geweest, was ook nog een hele onderneming. Eerst gaan ze je tempratuur meten, je wegen en bloeddruk meten. Een soort van vooronderzoek of zo iets. Daarna kom je allemaal in een lijn te zitten en moet je wachten tot de dokter klaar is, als hij er uberhaupt al is. Dit was niet het geval, de dokter was nog in een ander ziekenhuis. Wachten en wachten en wachten.. Barstende hoofdpijn ik wilde eigenlijk alleen maar liggen en slapen. Nog langer wachten want na het doktersbezoek besloten ze dat ik toch nog een keer bloed moest prikken. Dit was nu gelukkig allemaal goed, en kreeg ik alleen pijnstillers en moet het met voldoende drinken en rust over zijn.
Daarom besloten om 2 dagen nog thuis te blijven van werk sowieso, zodat ik goed uit kon rusten. Woensdagmiddag met Iris in de lodge gezeten, gossip girl gekeken en donderdag ben ik smiddags naar kantoor gegaan maar heb ik ook niks anders gedaan dan op de bank gezeten eigenlijk, maar het is allemaal beter dan alleen maar thuis alleen in bed liggen.
Vrijdag wel weer naar het werk gegaan en ik kreeg ook weer wat meer energie. Gelukkig. Vrijdag na het werk was ik wel weer moe, maar de hoofdpijn was gelukkig zo goed als weg. Ik stond alleen met Esmee voor de klas vandaag. Wat kunnen 60 kinderen toch een lawaai maken. En wat ga je doen met 60 kleuters die jou niet verstaan, jij verstaat hun niet.. Help tijd voor paniek! Nee dit viel gelukkig wel mee. Wij zijn er doorheen gekomen met behulp van een juf van de crèche. Zij kwam af en toe even kijken en de kinderen een andere taak geven.
Het weekend hebben we eigenlijk vrij weinig gedaan. Zaterdag met Perla en Iris bij het Wooden gegeten tussen de middag en daarna even de stad in geweest. De rest was naar Mole toe dit weekend. Perla was niet helemaal lekker en is daarom niet mee gegaan en omdat Iris en ik daar al geweest waren zijn wij ook thuis gebleven. Zaterdagavond nog met Iris en Sylvester ergens wat gaan drinken. Dit liep gelukkig een stuk beter af dan vorige keer, al moet ik zeggen dat ik bij Bash beter achterop zat met zn tween dan bij Sylvester. Zat ik nog in het midden, dus had ik eigenlijk de beste plek als je het zo bekijkt. Sylvester zat bijna op het stuur en Iris zat met haar kont op een ijzeren stuk wat de achterkant van de brommer aan gaf.
Zondag heb ik vooral uitgeslapen en daarna zijn we volgens mijn naar de lodge gegaan, dat weet ik eigenlijk niet meer precies. Vanuit de lodge weer naar huis, daar was Esmee ook weer, dus even vragen hoe het was geweest en toen was het alweer tijd om te eten en naar bed te gaan.

Maandag, mijn laatste werkweek ging in. Ik ging heen met toch wel een beetje dubbele gevoelens. Wist allemaal niet zo goed wat ik ervan moest denken. Aan de ene kant was ik blij dat ik weer naar huis zou gaan maar aan de andere kant zou ik ook alles gaan missen op school, in Tamale en in Ghana. Ik ben van het land gaan houden.
Omdat de examens gedaan waren, gingen we aan de derde en laatste term beginnen. We gingen cijfers schrijven. We begonnen met 1 tot 10. Esmee en ik in elk werkboekje 1 tot 10 schrijven en daarna gingen de kinderen dat doen. Het blijft je verbazen hoe weinig sommige kunnen. Er zitten kinderen tussen die niet eens een 1 kunnen schrijven, terwijl dat eigenlijk alleen maar een streepje is. Sommige maken alleen maar tekeninen ervan en andere leveren gewoon weer een leeg boekje papier in.
De rest van de week hebben we over 11 tot 20 gedaan, de kinderen wisten eigenlijk niet zo goed wat zij nou aan het doen waren.
Op donderdag heb ik samen met Freek en Sylvester het computerlokaal ingericht. Computers van het ene lokaal naar het andere lokaal verhuist en vooral toegekeken moet ik eerlijk toegeven. Daar ben ik wel erg goed in. Bevalt me ook wel. Kijken hoe andere mensen werken.
Vrijdag was dan echt mijn laatste dag, die begon goed. Wachten op de taxichauffeur. Ik had hem gebeld, dat wij niet op kantoor in zouden stappen maar langs de weg, de plek waar hij ons die keer daarvoor ook had opgehaald. Deze chauffeur zou het doorgeven aan de taxi die ons elke ochtend op komt halen, maar doordat hij eigenlijk geen woord Engels sprak, was het niet helemaal goed gegaan en zaten wij een kwartier later dan gepland in de taxi naar school. Op school was het een soort van feestje, omdat het mijn laatste dag was en omdat Esmee jarig was. Echt heel veel hebben wij niet gedaan, we hebben liedjes gezongen en in een werkboekje gewerkt. We hebben nog een leuke groepsfoto gemaakt en Esmee en ik hadden kauwgum mee voor de kinderen. Dit was trouwens echt niet te eten. Na 5 minuten was het alweer taai.
Na school snel op kantoor even wat gegeten en naar huis gegaan om koffers in te pakken. Echter dit was het plan, maar Harm en Bash brachten dit in de war. Doordat Priscilla ziek was, moesten Iris Esmee en ik op kantoor wachten, voor als toevallig Sandra en Lotte nog zouden komen. Bash en Harm terug, dus konden wij ook gaan. Naar huis, laatste beetje van mijn koffers inpakken en naar de lodge om het weekend door te brengen. 's Avonds fried rice met kip gegeten en tomatensoep en lekker een bakje fruit als toetje. Daarna hebben we gedoucht en omgekleed en is Bash naar ons gekomen om een iemand op de brommer mee te nemen. Dit was ik. Ik denk omdat ik de dikste kont van allemaal heb. We zijn weer gaan stappen. Helaas kwamen we dit keer niet verder dan alleen het dakterras, hier hebben we wel staan dansen en ik weet niet hoe en waarom, maar opeens klom Bash op mijn rug en lag ik natuurlijk weer op de grond. Samen met Esmee gezellig met jongens gedanst, de dierentuindans noem ik het maar even. We hebben allemaal verschillende dieren nagedaan. En zij deden ons dan weer na. Ik heb toch wel onwijs gelachen hierom. En omdat Esmee jarig was, heeft Bash een verjaardagsliedje aangevraagd en werd zij nat gegooit met water. Dit blijkt normaal te zijn in Ghana. Met de taxi terug naar huis, Sandra bij Bash achterop, omdat zij het verste weg woont. Ik heb hier nog heel hard om kunnen lachen, want toen we bij de lodge waren om Iris, Perla en mij af te zetten, viel Sandra van de brommer af. Ik kan er nog om lachen als ik er weer aan terug denk. Ik weet niet hoe zij het voor elkaar kreeg, maar opeens zat ze op de grond.

Na een kort nachtje slapen, was het alweer zaterdag. Ik had Heleen belooft mee te gaan boodschappen doen. Na mijn ontbijt snel even gedoucht en naar de stad gegaan. Iris was ook mee gegaan. We moeten grote boodschappen halen, want Heleen was jarig en zij had collega's uit het ziekenhuis uitgenodigd. Eerst de hele markt over, kwamen we er achter dat het misschien wel makkelijk was als iemand ons zou helpen met tillen. Bij het bloem stond een meisje met een grote kom op haar hoofd, zij heeft alles voor ons mee genomen. Tot we bij het fruit kwamen, toen werd het toch iets te zwaar om op haar hoofd te tillen, dus hebben we ook zelf dingen gedraagt. Is dit voor ons natuurlijk helemaal geen probleem, dat zijn wij wel gewent om alles zelf te doen. Toch was een extra handje wel handig.
In de Melcom heeft zij die ongeveer nog helemaal leeg gekocht. 5 flessen sprite, wat een vergissing bleek te zijn achteraf. Verder hadden we daar twee dozen vol met eigenlijk ook alleen maar eten, rijst, pasta en alles voor in de pasta. 3 pakken melk voor de pannenkoeken. We hadden het allemaal nodig.
Terug in de lodge, zijn we meteen begonnen met voorbereiden. Groente snijden voor de sla, de fried rice en fruit snijden voor de fruitsalade. Ik snap nu wel waarom Albert zijn ogen begonnen te tranen toen Heleen begon over 50 man wat zou komen eten. Wat een gedoe zeg om alles te snijden! Ik geef hem groot gelijk dat hij het even niet meer zag zitten!
Na alles gesneden te hebben waren wij van plan pannenkoeken te bakken, Albert moest alleen nog even eieren en maggie blokjes voor ons halen voor de soep en de pannenkoeken. Hij blijf alleen maar weg en weg.. Zijn eieren maar even gebruikt, zouden we later wel weer aanvullen. Deze pannenkoeken met melk gemaakt, dus werden wel bruiner. Maar om nou 5 liter pannenkoeken beslag op te bakken, ben je ook wel even mee bezig. Het was een dagtaak, om het maar even kort te zeggen. Je bent altijd langer bezig dan dat mensen ervan genieten.
Vooral als de helft nog mee naar huis genomen wordt. Ik denk dat dat normaal is in Ghana, maar er was een groepje vrouwen die alles mee naar huis nam, nadat zij gegeten hadden.
Achteraf was dit ook helemaal niet zo erg, want er was bijna niks over. Alleen een pan soep en een paar pannenkoeken. Verder was alles redelijk op gegaan.
Nog even opruimen en toen lekker naar bed.

Zondag samen met Iris onze spullen naar de bus brengen, want die gingen alvast naar Accra toe. Was op zondag het kantoor maar tot 12 uur over. Wij waren na die tijd pas daar. Koffers bij iemand gebracht die een nachtje op ze zouden passen en daarna ben ik samen met Bash naar het busstation gegaan, om te vragen hoe laat de bus naar Yendi vertrok. Deze kwam tussen 7 en 8. De rest van de zondag eigenlijk niet zo heel veel gedaan. We hebben alleen besloten om in plaats van op maandag op dinsdag te vertrekken, dat kwam beter uit en dan wisten wij zeker dat het goed zou komen met de koffers en de bus. Ik zag natuurlijk alweer allemaal problemen. Nu hadden we dus lekker een dagje langer. Deze konden wij gewoon contant met Sylvester afrekenen en hij zou dit dan met Yvonne verder regelen.

De rest van mijn verslag komt van de week een keer anders wordt deze zo lang.